Corona-virus

Lieve Dreamz-lezers,

Het is voor mij en denk ik voor velen van u wennen om voor het eerst vanwege het corona-virus geen Dreamz World Magazine op te halen bij de bekende Toko. Veel winkels en restaurants waar de gratis Dreamz World Magazine lagen zijn zoals u weet gesloten. Gelukkig is er een online editie van Dreamz World. Ik zal het deze maand missen. Ik was gewend om rond het einde van de maand na het werk lopend naar de bekend afhaalplaatsen te gaan om een stapel Dreamz World op te halen. Ik blijf ouderwets: het blijft mooi om te lezen en te bladeren met je handen door een magazine of krant als Dreamz World. Ik bewaar ook alle Dreamz World Magazines thuis en deel het ook uit in mijn netwerk. Het mooie ervan is dat je dan gelijk sociaal contact en een leuk gesprek met mensen heb. Soms had ik het geluk en zag ik Gobind Ramkalup met zijn busje in Den Haag bezig Dreamz World Magazine exemplaren afleveren bij de bekende afhaalplaatsen. Werd dan met een mooie glimlach en gesprek en een stapels Dreamz Worlds beloond door Gobind.

De eerste weken van de coronacrisis in Nederland zit erop en het zijn onwerkelijke tijden. Vaak vervelend en voor sommigen zelfs dramatisch, maar toch zien we dat veel mensen elkaar nu willen helpen. Het corona-virus heeft grote delen van het land platgelegd en veel mensen zoals ondernemers verkeren in onzekerheid. We maken ons zorgen over onze gezondheid, over onze baan, onze familie, vrienden of collega’s. Wat er nu gebeurt hebben we nog niet eerder meegemaakt. Ik dacht dat het altijd in films voorkwam. Jammer genoeg is het geen droom maar werkelijkheid, nog steeds kan ik het niet geloven dat het corona-virus de hele wereld in haar macht heeft. Voor mensen als ik, die gekozen hebben voor een baliefunctie omdat ik het een eer vind om mensen persoonlijk te ontmoeten, is thuis werken onmogelijk en niet leuk. Ik moet tussen de mensen zijn. Mis het persoonlijke gesprek met collega’s en bezoekers op mijn werk. Samen koffie drinken en een gesprek. Achter een pc thuis werken is niets voor mij. Mis bezoekers zoals de heer Okke ten Hove waar ik altijd een gesprek mee heb en samen koffie mee drink, We mailen elkaar nu maar dat is toch anders. Hij is de eerste persoon die op mijn verzoek mijn column voor Dreamz World naleest.

Het zijn ook rare en spannende tijden voor iedereen. Sommigen zijn ineens de hele dag thuis. Om thuis te werken, voor hun kinderen die niet naar school kunnen te zorgen, extra mantelzorg verlenen. Mensen die al aan huis gebonden waren, moeten nu hun bezoekjes missen en maken zich misschien zorgen of zij wel voldoende zorg zullen blijven ontvangen. Ik persoonlijk heb nu de tijd om mijn huis op te ruimen en om de tijd te nemen voor mijzelf, genoeg tijd om na te denken over het gehaaste leven. Ja, nadenken dat heeft de corona-virus bij mij teweeggebracht. Wat heb ik geleerd door het corona-virus? Zal ik sommige dingen nu anders gaan doen?

Mijn lieve mooie moeder is een paar maanden geleden overleden. Wij kinderen en kleinkinderen hebben alle tijd in het ziekenhuis gekregen en ik mocht zelfs in haar ziekenhuiskamer bij haar slapen en haar handen vasthouden zolang ik wilde. Ze heeft een mooie begrafenis gehad met veel mensen. Ik belde  gisteren een kennis want zijn broer is overleden. Zij mochten alleen met een paar mensen bij zijn begrafenis zijn. Alleen sterven lijkt mij zo erg: wat een nare en gemene corona-virus. Ik ben er zeker van als mijn moeder zou leven zij de hele dag naar de tv zou kijken om alles te volgen over het corona-virus en haar kinderen zou bellen van ‘wees voorzichtig’ en zich zorgen zou maken. Ga niet zomaar naar buiten en eet gezond zou zij zeggen, was je handen en trek schone kleren aan als je thuis komt. Haar hart zou breken als ze al die mensen zou zien die ziek zijn of overlijden door het corona-virus. Ze zou zeker voor hen gaan bidden.

Waar ik ook aan moet denken? Mijn moeder is 90 jaar geworden, geboren in het jaar 1928 op het platteland van Saramacca in Suriname en zoals velen koos zij in 1975 voor een betere toekomst in Nederland. Als wij  boodschappen gingen doen en thuis kwamen moesten wij altijd de schoenen uitdoen. De boodschappen, alles werd met een natte doekje afgeveegd, colaflessen, blikjes, zelfs het pakje suiker, al het fruit. Het werd eerst gewassen,  gewoon omdat zoals ze zei dat je niet weet waar het heeft gelegen en wie het heeft aangeraakt. Dat heeft zij tot de laatste dag van haar leven volgehouden. Als ik in het weekend bij haar op bezoek kwam was het eerste wat ze zei: ‘bèta (zoon) ga eerst baden (douchen), trek je schone kleren aan en ga dan eten’. Ik ben ook opgevoed dat als je naar buiten ging een zakdoek bij je te hebben om daarmee je handen of je mond te vegen. Dat zijn gewoontes waar ik soms dacht moet dat nu moeder. Maar nu met het corona-virus zijn dit veiligheidsregels geworden die deskundigen adviseren ons met klem aanraden.

Ik moet ook denken aan de discussies op tv of we wel of geen hand moeten geven als je iemand wil begroeten of met hem kennis wil maken omdat iemand een bepaalde geloof heeft. Nu ineens is het geaccepteerd en zelf verboden om handen te geven Er zijn zoveel manieren en er worden zelf nieuwe manieren bedacht om contactloos elkaar te begroeten. Mij gaat het erom als je elkaar maar uit je hart groet en ik hoop dat de Namaste groet populair zal worden. Er worden nu liedjes over de hele wereld geschreven en gezongen over corona. Het meest gezochte woord op Google is nu een woord van zes letters dat ons dag en nacht bezighoudt.

Ik moet denken of de natuur ons aan het denken wil zetten. Beroepen die vaak ondergewaardeerd werden krijgen nu applaus. Ouders die het altijd druk hadden met werken hebben nu de kans om hun kinderen te leren kennen door met hen thuis te zijn. Mensen hebben aandacht voor ouderen en voor mensen die eenzaam zijn. Mensen hebben nu respect voor kleine ondernemers. Mensen die in de omgeving van Schiphol wonen hebben nu geen geluidsoverlast van de vliegtuigen. Landen leren elkaar nu kennen, wie gaat elkaar helpen. Arm of rijk, man of vrouw? Het maakt niet uit welke afkomst je hebt. Het corona-virus kijkt daar niet naar. Het maakt niet uit waar je woont. In welke plaats of land. Welke taal je spreekt. Sommige mensen aten van alles van allerlei soorten dieren. Vegetarisch worden is nu heel erg populair aan het worden. We krijgen nu heel veel respect voor mensen uit de politiek die moeilijke beslissingen moeten nemen voor zaken waarmee zij voor het eerst te maken hebben. Maar toch zijn wij mensen gezegend met een talent dat wij op den duur een medicijn zullen vinden om de corona-virus te overwinnen. We moeten wel omdat wij willen overleven.

Wat ik zelf mis is het samen wandelen met mijn wandelvrienden. Ik ben buddy van een blinde man en samen gaan wij hand in hand hardlopen of wandelen. Dat mis ik. Maar je maakt ook mooie dingen mee: een oudere Indiase man die hier alleen woont en geen familie heeft, belde mij en vroeg mij ‘Frank hoe gaat het met je? Wees voorzichtig Frank’. Het raakte mij dat hij bezorgd was. Tja, ik moest gelijk aan mijn moeder denken die  ook bezorgd zou zijn. Het eerste wat ik zeker na de corona-crisis zal doen is deze oudere Indiase man, die ik Uncele noem, bezoeken om een knuffel te geven en samen koffie te gaan drinken. Ik heb mijzelf beloofd om hem regelmatig uit dankbaarheid en waardering te bellen.

Laten we samen zorgen dat we gezond blijven of worden door de adviezen van de overheid op te volgen. Help elkaar waar nodig. Nemaste, ik groet u uit mijn hart en wens u heel veel liefde dat wij zullen genieten van het leven en zuinig zullen zijn op moeder aarde. Zorg goed voor jezelf en voor elkaar. Dat wij dat hebben geleerd van het corona-virus en er iets positiefs mee zullen doen. Een gehaast leven? Daar hebben wij niets aan. Ik wens iedereen die met het corona-virus te maken heeft of mensen in hun omgeving kennen die aan het corona-virus zijn overleden heel veel sterkte. 

Frank Kanhai